Aile yadigârı bir köşkün mutfağında bir düğün hazırlığı…
Gelin, gelinin annesi, anneannesi, en yakın arkadaşı; damadın annesi, damadın ablası, evin emektar yardımcısı ve düğün gecesi için ayarlanmış bir yardımcı kız…
Herkes, az sonra başlaması planlanan düğün için hummalı bir hazırlık içinde… Herhangi bir evde, herhangi bir ailenin yaşayabileceği, herhangi bir düğün telaşı bu.
Her iki ailenin de sırlarını duyulmaya başlandığı mutfak; yıllardır görülmemiş hesapların açıldığı bir mekâna dönüşür.
Anne ve kız, anneanne ve anne, damadın annesi ve ablası kendi hikâyelerini anlattıkça, birbirleriyle ama aslında kendileriyle, “kim oldukları” gerçeğiyle yüzleşirler.
Büyük özen gösterilerek yetiştirilmiş bir genç kız olan Duygu, Duygu’nun eğitimli ve modern annesi Ahsen, Duygu’nun İstanbul hanımefendisi anneannesi Saffet, ailenin 30 yıllık emektarı, herkesin sığındığı en güvenli liman Şerbet, damadın her fırsatta kız tarafını iğneleyen annesi Neriman, Neriman’ın ilk evliliğinden doğma, damadın üvey ablası Nazife, Duygu’nun tüm çocukluğunu bir arada geçirdiği en yakın arkadaşı, özgür ruhlu Pelin ve düğün günü için tutulmuş bir yardımcı kız…
Hiçbirinin, birbirinden farkı yoktur aslında. Hepsi bir sebeple “mağdur” ve bir başka sebeple “fail”dirler.
Sekiz kadının her biri, birer kurbandır. İçinde yaşadıkları eril dünyayla baş edebilmek için buldukları tek yol, aynı eril sistemin bir parçası olmaktır.
Başlangıçta daha geleneksel bir yapıya sahip olan damat tarafıyla, İstanbullu kız tarafının arasındaki sosyal statü farkından kaynaklanıyormuş gibi görünen ufak pürüzler, giderek kökleri çok daha derinde bir duruma; erkeklerin dünyasında “kadın” olma durumuna işaret eder.
Şiddet her yerdedir. Ataerkil toplumun kadınları maruz bıraktığı şiddeti o derece içselleştirmişlerdir ki, eril söylem artık onların da söylemi olmuştur. Şiddet içlerindedir, şiddet her yerdedir; çünkü şiddete maruz kalan her birey, bir gün şiddetin uygulayıcısı olur.
Oyunculardan teknik ekibe kadar, “Düğün”ün tüm kadrosu kadınlardan oluşuyor.
Proje Tasarım: Tilbe Saran, Ayşe Bayramoğlu, Eda Çatalçam, Evren Ercan
Yazan: Ayşe Bayramoğlu
Yöneten: Tilbe Saran
Oyuncular: Güler Ökten(Saffet), Zerrin Sümer(Şerbet), Şebnem Sönmez(Ahsen), Tilbe Saran (Neriman), Eda Çatalçam(Nazife), Evren Ercan(Duygu), Serpil Göral(Pelin), Maria Akgüllü(yardımcı)
Sahne Tasarım: Başak Özdoğan
Işık Tasarım: Ayşe Ayter
Müzik: Serpil Günseli
DÜĞÜN
20 NİSAN 2011 ÇARŞAMBA
ATAKÖY YUNUS EMRE SAHNESİ SAAT: 20:30
Yoruma kapalı.