Bazı ebeveynlerin bu soruya ‘evet’ dediğini duyar gibi oluyorum. Özellikle erken yaşlarda , okulöncesi ,ilkokul 1. ve 2. sınıfta çocuğu olan bazı velilerden bu sözü duymak mümkün olabiliyor.
Daha senenin başlarında öğretmenin size çocuğunuzla ilgili olarak sırasında oturmuyor, sınıfta dolaşıyor, dersi dinlemiyor, başka şeylerle ilgileniyor, çok konuşuyor ,arkadaşlarını konuşturuyor, eli ayağı sürekli hareket halinde , sıkça tuvalete gidiyor gibi davranışlardan biri veya birkaçı olduğunu söylüyorsa durup dinlemenin ve bu konuyu araştırmanın faydalı olacağını söyleyebilirim. Çünkü bir çok problem erken yaşta teşhis edilirse ebeveyn , öğretmen veya uzman kişilerin müdahalesiyle tedavi edilebilir.
Derslerin çocukların ilgisini çekmiyor olması da dikkat edilmesi gereken bir konudur. Uygun öğrenme ortamlarıyla bu sorun sınıf içinde halledilebilir. Bütün çocukların aynı konuya aynı oranda ilgi göstermesi beklenemez. Temel konuların dışında çocukların hangi konulara daha fazla ilgi gösterdikleri tespit edilmeli , o konuda eğitimlerine devam etmeleri sağlanmalıdır.
Öğrenmenin kendiliğinden gerçekleştiği gerçeğinden yola çıkarak bir konuyu zorlayarak öğretmeye çalışmak çocuğun okuldan soğumasına yol açabilir.
Çocuklara bilgiyi öğretmektense araştırma yapmayı, herhangi bir konuyu nasıl araştırıp sonuca ulaşacağını öğretmek daha faydalıdır. Öğrenilen bilgilerin kullanılmadığı ya da tekrarlanmadığı zaman bir süre sonra unutulduğunu düşünürsek, en azından ihtiyacı olan bilgiye ulaşma yolunu bilirse gereksiz bilgileri erken yaşlarda depolamasına de gerek olmaz.
Erken yaşlarda okullarda bir yarışmaya sokulan çocukların alacakları notlara dikkat eden veliler, çocukların davranışlarını gözden kaçırabilirler.
Sonuç odaklı davranmak çoğunlukla sebebin gözden kaçırılması, istenilen sonuç elde edilmeyince de hatanın başkalarında aranmasına neden olabilir. Ailelerin bu konuda dikkatli davranıp davranışların sebepleri konusunda erken yaşlarda çocuklarıyla konuşması gerekmektedir
