- (Ankara Kumrular Sokakta patlamanın olduğu bina) Fotoğraf: Semra Şener, The Epochtimes
Ankara’da Kumrular sokakta meydana gelen patlamadan sonra oraya ilk kez bu gün gitme cesaretini buldum kendimde. Çünkü yıllarca o yollarda yürümüştüm. O sokaktaki dükkanlarda pek çok insan gibi defalarca alışveriş yapmıştım. Hele bundan önceki işyerim Kumrular’a çok yakın olduğu için her öğle tatilinde oralarda dolaşırdım. Patlamanın olduğu gün haber yapmak için oraya gitmiştim ama Kumrulara’a çıkan bütün yollar kapatıldığı için sokağa girememiştim. Bu yüzden de bombanın tam olarak hangi binanın önünde patladığını anlayamamıştım.
Bu gün öğlen saatlerinde bir iş için Kızılay’a gittiğimde aslında o tarafta işim olmamasına rağmen ayaklarım beni patlamanın olduğu yere doğru götürdü. Sokakta görünürde sanki herşey eski haline dönmüş gibiydi. Ama değildi. Ölümün soğukluğu, ilgisiz görünen insanların ürkek bakışları hemen hissediliyordu. Patlamanın olduğu binaya doğru ilerlerken içim ürperdi. Her yer temizlenmişti. Sanki orda hiç bomba patlamamış gibiydi.
- (Sol tarafta, köşede telefon bayii vardı) Fotoğraf: Semra Şener, The Epochtimes
Sonra tıpkı bir kefen gibi beyaz örtüyle boydan boya kaplanmış ve üstüne iki tane Türk Bayrağı asılmış o binayı gördüm. İşte o an o bomba benim içimde bir kez daha patladı. Yolun karşısından binanın fotoğrafını çekmeye çalışırken gözyaşlarımın akmasına engel olmaya çalışıyordum. Çünkü ordakileri tanıyordum. Bir telefon bayii vardı köşede. O çocuklardan kaç kez kontör almıştım. Ne kadar nazik davranırlardı herkese. Kaç kez sohbet etmiştim onlarla. Daha geçenlerde kızım ordan yeni bir telefon hattı almıştı. Dükkanda yeni tadilat yapmışlar pırıl pırıl olmuştu içerisi.
İçim parça parça oldu bir kez daha. Hep televizyonda izlediğimiz patlayan bombalar bu kez sanki ekrandan fırlayıp yanımıza kadar gelmişti işte…bir daha olmaması dileğiyle…
