Sevdiklerimiz Öldükten Sonra Gerçekleşen Tesadüfler, Ölümden Sonraki Yaşamdan Gelen Mesajlar Mı?

Jennifer Hil,l Kasım 1994’te büyükbabasının cenaze töreni sonrasında anneannesine evinde eşlik ediyordu. Evin girişinde, kapının yanında çiçek açan tek bir gardenya dikkatini çekti. Kasım ayıydı, gardenyaların çiçek açma vakti değildi.

Gardenyalar, büyükannesinin en sevdiği çiçekti. Büyükannesi onu gördüğünde, henüz akmasına izin vermediği gözyaşlarını tutamadı. O çiçek, sanki kocasından gelen bir mesaj gibiydi…

Girişte çiçek açan tek bir gardenya dikkatini çekti. Kasım ayıydı, gardenyaların çiçek açma vakti değildi.

Bu çiçeğin mükemmel bir zamanlama ile, mevsimi dışında açması “sadece bir tesadüf” müydü? Büyükannesi için, bu anlamlı bir tesadüftü. Gardenya, 40 yıllık evliliklerinin sembolü olan bir işaretti.

Ocak 2005’te Hill, yine acı verici bir tesadüf yaşadı. Kızının ölümünün yedinci yıldönümü idi. Onun için her yıl yas tuttuğu bir gündü. Günle yüzleşmek üzere yataktan çıkmadan telefonu çaldı. Kız kardeşinin doğum sancıları başlamıştı. Kız kardeşinin yanında geçen uzun bir günün ardından, kollarında sağlıklı bir bebek tutuyordu.

Başlığı “Uyum ve keder: bir yakınını kaybettiğinde ortaya çıkan anlamlı tesadüfler” olan doktora tezinde Hill,  “Doğum ve ölüm birbirinin kız kardeşidir. Ben sonsuza kadar iyileştim.” diye yazmıştı.

Yaşadığı bu tesadüfler, psikoloji eğitimi alan Hill’i bu fenomeni daha yakından araştırmaya itti.

Jennifer Hill doktora tezini, matem döneminde karşılaşılan anlamlı tesadüfler üzerine yazdı. Araştırmasında bu tesadüflerin yas tutanın acısını azalttığını gördü.

Hill, matem döneminde karşılaşılan tesadüflerle ilgili bilimsel literatürü gözden geçirdi. Yakın zamanda sevdiklerini kaybeden insanlara, yaşadıkları rastlantıları sorarak kendi araştırmasını yaptı.

Hill, yaşanan tesadüflerin çoğu zaman matemdeki insanların acısını azalttığını tespit etti. Bu tesadüfler; insanların kaybettikleri kişiyle bağlantılı hissetmelerine yardımcı olabiliyor. Yaranın kapanmasını, manevi inançların güçlenmesini veya dönüşmesini sağlıyor.

İnsanlar çoğunlukla rastlantıyı Tanrı’ya, evrene, ölen kişinin ruhuna ya da kendi zihinlerine bağlarlar. Hill şunları yazıyor: “Tecrübelerinin başkaları tarafından sadece bir tesadüf gibi görülebileceğinden endişe ederken, hepsi de bunun basit bir tesadüften daha fazlası olduğundan emin olduklarını söylediler. Duygusal açıdan zayıf oldukları bir dönemde meydana gelen bu anlamlı bir tesadüfler; onlara huzur, şifa ve esenlik duygusu verdi.”

Hazırladığı tezde Hill, tesadüflerin öbür dünyadan gelen mesajlar olduğunu ispatlamaya odaklanmadı. Bunun yerine; rastlantıların,  bu deneyimleri yaşayan insanlar üzerindeki etkilerine odaklandı.

Bununla birlikte rastlantılar, şu soruyu da ortaya çıkarıyor: merhum kişiler, onlar için yas tutanlara mesaj mı gönderir?

Orlando gece kulübü toplu katliamından sonra herkesin bildiği bir tesadüf gerçekleşti.

Geçen yıl Orlando Florida’da, Pulse gece kulübünde katledilen 49 kurban için yapılan bir anma töreni sırasında yaşanan bir tesadüf, gökyüzünde gerçekleşti. Tören sırasında bir fotoğrafçı, kurbanların isimleri okunduğu anlarda gökyüzünde uçan bir kuş sürüsü gördü.

Tam 49 kuş saydı.

CNN’e konuşurken “Sonra çevremdeki herkese gösterdim ve onlar da saydı” diye söyledi. “Hepimiz şaşkına döndük.”

“Kuşları görmek, bende yaşanan trajedi konusunda bir huzur duygusu uyandırdı,” dedi.

Tesadüflerde bazen kuşlar da rol alıyor gibi görünüyor.

Tesadüfleri araştıran ve Yale’de eğitim görmüş bir psikiyatrist olan Dr. Bernard Beitman, Epoch Times ile araştırmış olduğu “taziye tesadüfleri” listesini paylaştı. Birçoğunda kuşlar da vardı. Benzer şekilde, Hill’in de derinlemesine araştırdığı tesadüflerin neredeyse tamamının kuşlarla ilgisi var.

Ördekler, saygılarını göstermek için sıraya dizilirler.

Örneğin; Beitman tarafından atıf yapılan bir tesadüf, yaklaşık 30 yıldır evinin yakınındaki bir gölette ördekleri düzenli olarak besleyen bir adamla ilgiliydi. Karısı “Yahudi Kalbi için Küçük Mucizeler: Dünün ve Bugünün Olağanüstü Tesadüfleri” adlı kitabında hasta olduğu zaman bile ördekleri beslemeyi asla unutmadığını yazdı.

Cenaze töreni kafilesi göl kenarından geçerken, durdu. “Orada, yol boyunca bir çizgi halinde, kendi düzenlerinde, gölden sokağın diğer tarafındaki evime kadar sıralanmışlardı. Uzun bir ördek kafilesi, dip dibe, sükûnet ve sessizlik içinde ayakta duruyorlardı.

“Onca yıl ardında durdukları sınır çitini nasıl kırmışlardı? İlçe idaresinin ördeklerin alanını korumak için kurduğu çitin hasar görmemiş ve bozulmamış olduğu ortaya çıktı; uzun yıllar boyunca ördekler daha önce hiç bu sınırı ihlal etmeye kalkışmamıştı.”

Ördeklerin tam da bu saatte bu yolda görünmesi sadece bir tesadüf müydü?

Karısı için bu bir işaretti: “Göründüğü kadar anlaşılmaz, gizemli ve  kozmik bir bulmacaydı. Yüreğimde biliyordum ki, ördeklerin o kederli günde eşi benzeri görülmemiş bir şekilde o yolda var olmasının, sadece bir makul açıklaması vardı. İnsanlar gibi onlar da cenaze töreni için ve saygılarını göstermek için oradaydılar.”

Dul kadın, aile evlerinin kapısını son kez kapatırken bir kuş evin içine dalar.

Hill’in çalışmasına katkıda bulunanlardan biri, Patricia (takma adı) adında 61 yaşındaki bir kadın, evini taşımak için paketleme yapıyordu. Bu evde altı ay önce ölen kocası Jim ile birlikte yaşamıştı; oğulları Jacob’u büyüttükleri yer burasıydı.

Evinden son kez ayrılırken, bir kuş içeriye girerek merdivenlerden çıkıp doğrudan doğruya Jacob’un eski odasına doğru uçtu. Patricia, Hill’e şunları söyledi: “Donakaldım ve hıçkırarak ağladım, o anda onun Jim olduğunu biliyordum.”

“[Kuş] bulunduğu yeri çok sevmiş gibiydi – sanki onun için dünyanın en doğal mekanıydı. Şüphesiz ki öyleydi. Jacob’un odası onun [Jim’in], oğluna hikâye okuyarak birçok gece geçirdiği, birçok Cumartesi gününü zemindeki halının üzerinde savaş oyunları oynayarak geçirdikleri, onun mutlu bir baba olduğunu anlatan birçok anı yaşanmış olan odaydı.”

Hill bu olayı şöyle açıkladı, “Patricia, yaşadığı tecrübenin ölen kocasından bir işaret olduğuna, kocasının hayatına devam etmesini ve tekrar mutlu olmanın yollarını bulmasını istediği anlamına geldiğine inandı.”

Kuş sembolü, Patricia’nın bundan sonra yıllar boyu kendisini kocasına yakın hissetmesine yardımcı oldu. Hayatı boyunca önemli anlarda kuşları gözlemlemeye ve bu sembole olan saygısını göstermek için evinde bir kuş dekoru bulundurmaya devam etti. Hill, matem üzerine yaptığı bu araştırmanın, yakınını kaybeden kişi için o ilişkiyi unutmak yerine, ölen kişiyle bir bağ kurup bu bağı sağlam tutmanın daha faydalı olabileceğini gösterdiğini belirtti.

Tesadüfler, psikiyatrlar tarafından hastalarına yardım etmek için kullanılabilir.

Beitman ve Hill’in yanı sıra; bu fenomeni inceleyen diğer bilim adamları da, matem döneminde karşılaşılan tesadüflerin psikolojik danışmanlık sırasında yardımcı olabileceğini belirtiyorlar.

Beitman, tesadüflerin iyileştirici etkileri hakkındaki bir makalesinde şunları yazdı: “Psikoterapi paradigmaları, oldukça yararlı olsa da, genellikle Freudcu psikanaliz ve Bilişsel Davranışçı terapinin neden-sonuç modelleri ile sınırlıdır.  Geçerli paradigma sınırlarının genişletilmesinde fayda vardır.”

Şöyle devam ediyor: “İntegratif (bütünleştirici) tıp genellikle eski zamanların ilkeleri, kavramları ve felsefeleri ile Batı dışındaki topraklardan yayılan şifa yaklaşımlarını bağdaştırır. Bu şifa yaklaşımlarının çoğu, tek bir insan zihninin diğer zihinlerden veya çevreden net bir şekilde ayrılamayacağı fikrini benimsiyor. Dahası; integratif tıp maneviyatın, sağlık ve sağlıklı yaşamın bir parçası olarak önemini kabul etmektedir.”

“Her gün karşılaştığımız anlamlı tesadüflerin, günlük hayatın zorlu sularında gezinmemize yardımcı olacak yararlı bir araç olduğunu ve psikoterapi uygulamasına hayati bir ben-ötesi boyut ekleyebileceğini düşünüyoruz.”

Benzer şekilde, New York Şehir Üniversitesi’nden Dr. Vidette Todaro-Franceschi, yakınlarını kaybetmiş ve tesadüflerle karşılaşmış insanlarla grup toplantıları düzenledi. 2006 yılında yaptığı araştırmanın ardından şöyle yazdı “Bu tesadüfler yas tutan insanların, hayat, yaşamak, ölüm ve ölmekle ilgili yaşadıkları çelişkili duyguları dengelemelerine yardımcı olur.”

Yerel bir gazete muhabiri acının iyileştirilmesine yönelik bu özel yaklaşımla ilgilendikten ve oturumlardan biri hakkında yazdıktan sonra; Todaro-Franceschi, “Takip eden haftalarda yas tutan kişilerden grup toplantılarına gelmek istediklerini bildiren çok sayıda telefon aldım.” dedi.

Yeni bilim sınırlarını keşfetmeye devam etmek için websitemizi ve Facebook’daki Epoch Times Türkiye sayfasını ziyaret edin!

Epoch Times, mevcut bilgilerimize meydan okuyan olaylar ve teoriler ile ilgili araştırmaları ve söylentileri araştırıyor. Biz, hayal gücümüzü canlandıracak ve yeni olanaklar yaratacak fikirleri araştırıyoruz. Facebook sayfamızdan, bazen tartışmalı da olabilen konular hakkında düşüncelerinizi bizimle paylaşın.

 

Haberi yazan: Tara MacIsaac

Çeviri: Hatice Atmaca, Epoch Times Türkiye