İlkbahar-Sonbahar döneminin son yıllarında ve Savaşan Devletler döneminde yaşayan Lu Ban, serbest bir köle zanaatçıydı. Lu Ban, ailesinin etkisiyle küçük yaşlarından itibaren makine yapımı, el sanatı ve mimarlığı sevdi.
Efsaneye göre, eskiden Lu Ban’ın kullandığı testere düzdü ve dişsizdi. Dişsiz testere ile bir şeyi kesmek hem uzun zaman alıyor, hem de kullananı çok yoruyordu.
Bir sabah, Lu Ban dişsiz testere ile tahta kesiyormuş; bir saat geçmesine rağmen, ancak tahtanın birkaç santimini kesebilmiş ve terlemeye başlamış. Lu Ban, terini silip derin bir “oh” çekmiş ve tahtayı kesmeye devam etmiş.
Bu arada Lu Ban’ın eşi tarakla saçını tarıyormuş. Bahçede tahta kesmekte zorlanan kocasını görünce içi burkulmuş ve keyifsizce saçını taramayı sürdürmüş. Tarağı dikkatsizce saçında gezdirirken baş derisi çizildi. Canı acıyan kadının aklına birden bir fikir geldi. Kocasının yanına giderek, kocasından o dişsiz testereyi istedi.
Lu Ban’ın eşi mutfağa gidip bıçakla testereyi doğramaya başladı ve testereyi dişli hale getirdi.
Hiç bir şey anlamayan Lu Ban zikzaklı testereyi görünce karısına çok kızdı ve “Testeremi doğrayarak çirkinleştirdin, ne yapmak istiyorsun” diye çıkıştı.
Karısı da “Çirkinliğine bakma, tahtayı onunla kesmeyi dener misin?” dedi.
Lu Ban, dişli testereyle tahtayı kesmeye başladı ve tahtanın kolay kesilmesine şaşırdı. Biraz sonra tahta bir karış daha kesilmişti ve Lu Ban hiç yorulmamıştı. Bundan sonra “marangozların atası” Lu Ban ve çırakları dişli testere kullanmaya başladılar.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.