Birkaç yıldan bu yana yoğun olarak gördüğüm bir şey var. Bu, o kadar çok karşılaştığım bir durum ki artık gündelik hayatımın bir parçası haline gelmiş durumda.
Etrafımdaki insanların büyük çoğunluğu mutsuz. Bunu çok açık bir şekilde görebiliyorum. Eminim sizler de görebiliyorsunuzdur. Zaten artık birçok insan bunu kendisi de ifade ediyor. İnsanlar eskiden mutsuzluklarını saklamaya çalışırlardı çünkü bunu zayıflık olarak düşünür ve mutluymuş numarası yaparlardı, fakat artık insanlar o mücadeleden bile sıkılmış gibi görünüyorlar. Artık mutsuzluklarını saklamıyorlar. Bir çıkış yolu aradıkları çok açık.
Öyle ki, birçok insan mutluluğun parayla sağlanamayacağını bile anlamış gibi görünüyor çünkü toplumdaki yozlaşma derecesi o kadar büyük ki, insanların öz doğaları artık buna daha fazla dayanamıyor. İnsanoğlu ciddi sorunlar içerisinde olduğunu fazlasıyla hissediyor.
En trajik olan şey ise, mutsuz olduğunu ve bir çıkış yolu bulmak istediğini söyleyen insanların kendilerini hiç değiştirmek istemiyor olmaları. Kendileri değişmesin ama mutlu olsunlar istiyorlar. Kendini irdelemeyen insan nasıl mutlu olabilir? Kötü yanlarını, kendisine zarar veren yönlerini, saplantılarını, takıntılarını bulup onları gerçek anlamda terk etmeyen ya da terk etmek için çaba göstermeyen bir kişi mutluluğu nerede bulabilir? Maldiv Adalarında mı?
Bizler mutluluk kavramını çok hafife aldık, hafiflettik, kirlettik. Hem kendimizi hem de etrafımızdakileri kandırdık. Çok açık bir şekilde görülüyor ki, para, şöhret veya güç ile mutlu olabileceğini düşünen insanlar büyük bir bocalama içerisindeler. İnsani değerleri, toplumsal değerleri, kültürü, ahlakı, sanatı, politikayı, parayı, havayı, suyu mahveden fakat hala değişmeyen insanlar mutsuz yaşantılarına devam etmekten başka ne yapabilirler ki?
Değişmekten korkmadığımız gün, bizler için büyük bir gün olacaktır.
Yorumlar kapalı, ancak trackbacks Ve pingback'ler açık.