Eski zamanlarda bir aristokrat, atalarını anma töreninden sonra bir kap içki çıkartarak yardım eden kalabalığa teşekkür etmek ister. İçkiyi az bulanlar şöyle bir karar verirler: Bu içki hepimize yetmez, ancak birine verilirse, o kişiyi memnun edebilir. Yılan resmini çizme yarışı yapalım. İçki, resmi ilk bitirene verilsin.
Adamlardan biri resmi diğerlerinden önce bitirir ve sol eliyle içki kabını ağızına götürürken sağ eliyle resmine bir şeyler eklemeye başlar ve “Bak, yılana bir kaç ayak eklemek için zamanım bile kaldı!” diye konuşur.
Ancak adam yılana ayaklar eklemeye devam ederken, başka biri resmini bitirir ve adamın elinden içki kabını alarak, “Yılanın hiç ayağı yoktur, nasıl ayaklar eklersin” deyip içkiyi bitirir. Yılana ayaklar ekleyen de bahse konu içkiyi kaybetmiş olur.
“Bir yılan çizmek ve ayaklar eklemek” deyimi günümüzde bir kişinin bir işi tatmin edici şekilde tamamladıktan sonra halen ekstra iş yapmasının gereksiz olduğunu ve işin etkisini de kötüleştirebileceğini anlatmak için kullanılmaktadır. Ekstra çabanın gereksiz ve hedeften uzaklaştırıcı bir şey olduğunu düşündürmektedir.
Aynı zamanda bir kişinin bir olayı net bir şekilde anlattıktan sonra daha fazla açıklama yapması durumunu anlatmak için de kullanılır.
Bu hikaye ahlaki açıdan, çok ileri gitmenin, bazen yeteri kadar ileri gitmemek kadar kötü olabileceğini anlatmaktadır.
Lilly Choo, Epoch Times
