Yakın çevresinde çocuk olmayan ya da çocuklarla hiç iletişim kurmayan kimse var mı? Hiç sanmıyorum. Çocuklarla muhatap olmak için ille de anne baba olmak gerekmez. Teyze , yeğen ,dayı, amca , kardeş ya da komşu olabilirsiniz. Ama mutlaka çevrenizde çocuklar olur ve siz bir şekilde onlarla dolaylı ya da dolaysız iletişim kurarsınız.
Çocukluk insan hayatının temeli. Dolayısıyla hepimiz çocuk olmadan büyümedik. Önce çocuk sonra yetişkin olduk. Çevremizdeki çocuklar da en fazla 15- 20 yıl sonra birer yetişkin olarak karşımıza çıkacak ve belki de bu ülkenin dolayısıyla bizim kaderimizi belirleyen mevkilerde görev alabileceklerdir.
Bir insan ne kadar iyi bir çocukluk dönemi geçirirse o kadar iyi bir yetişkin olacaktır. Temeli iyi atılmış bir çocukluk döneminin üzerine gelecek yaşamı inşaa etmek daha kolay olacaktır. Daha doğru düşünen , doğru kararlar alabilen otokontrolü yüksek bireyler yetişecektir.
Bunun için ne yapmalı?
Herkesin çocukluk döneminde iyi şartlarda yetişme ,ya da anaokullarına gitme şansı olmayabilir .Bütün çocukların anaokullarından en iyi şekilde yararlanması en büyük dileğimiz fakat bu gün, içinde bulunduğumuz şartlarda bunun gerçekleşmesi için henüz daha erken.
Bunun yerine ne yapmalı ? Çocukları tanımak , onların hangi yaşlarda neler yaptıklarını , gelişim sürecini ana hatlarıyla bilmek bile insana kolaylık sağlar. Bunun için bütün üniversitelerin bütün bölümlerine bir dönem çocuk gelişimi dersi koymak bu konuda atılacak çok büyük bir adım olacaktır.
Türkiye de 2009 yılı verilerine göre 139 üniversite ve 3 milyona yakın üniversite öğrencisi olduğu düşünülürse bu konunun etki alanının büyüklüğü daha iyi anlaşılabilir. En azından bu kadar kişinin yakın çevrelerindeki çocuklara bakışı farklılaşacak. Yani çocuklar anaokullarına gidemeseler bile hiç olmazsa yakın çevrelerinde onları anlayan, onlara daha doğru yaklaşan yetişkinler olacak. Bu da hayatlarının en değerli dönemi olan çocukluk yaşlarını herhangi bir travmaya maruz kalmadan geçirmelerine sebep olacak.
Semra Şener
