Çocuk olmak ne demek? Bedeninin küçük olması mı, becerilerinin sınırlı olması mı, kendi başına yemeğini yiyememesi , ayakkabısını kendisinin bağlayamaması mı , korkularının olması, hızlı hareket edememesi, bir yetişkin gibi düşünememesi mi ?
Bunların hiçbirisi bir çocuğu anlatmak için yeterli değil elbette . Hangimiz çocukken bunların hepsini yapabiliyorduk ? Kendi başımıza yemek yemeyi , giyinip soyunmayı , ayakkabılarımızı bağlamayı hangimiz birdenbire öğrendik?
Ebeveyn olmanın büyük bir bedeli vardır. O muhteşem duyguyu yaşamak için insanın epeyce fedakarlık etmesi gerekir. Bebek bu dünyaya gözleri açtığı andan itibaren artık anne ve baba her şeyi iki kişilik düşünmek ve ona göre davranmak zorundadır. Bebeğin doğumuyla birlikte annelik ve babalık duygusu oluşmaya başlar. İnsan ilk kez kendi benliğinden sıyrılıp dünyayı ‘biz’ penceresinden görmeye başlar. Artık bundan böyle gözlerinin önündeki perde kalkacak ve dünyayı başka bir açıdan görmeye başlayacaktır. Şimdiye kadar hiç deneyimlemediği bir yaşantıya adım atacaktır. Anne babasını ve başka anne babaları daha iyi anlayacaktır.
Şüphesiz bebek insanın hayatını bir anda tamamen değiştirebilir. Çünkü kendisini bile düşünmediği kadar bebeğini düşünmek ve ona zaman ayırmak zorunda kalacaktır. Geceleri uykusuz kalacak , bebeği için daima en sağlıklı yemekler yapmak ve ona en iyi şekilde bakabilmek için yollar arayacaktır ve bu durum bundan sonra çocuk kaç yaşına gelirse gelsin devam edecektir.
Çocuk yetiştirirken insan son derece sabırlı olmak zorundadır. Çünkü bir davranışı öğretmek için bazen ayların hatta yılların geçmesi gerekebilir. Ebeveynler işte bu noktada gösterdikleri sabrın karşılığını alırlar. Bu karanlıkta ancak el yordamıyla gidilen bir yol gibidir. Bir yandan onu toplumdaki zararlardan korumaya çalışırken bir yandan da ona hayatı öğrenmesi için rehberlik etmek hiç de kolay değildir.
Siz çocuğunuza öğrettiğinizi düşünürken aslında siz de öğrenmektesiniz. Bu karşılıklı bir öğrenme ve büyüme sürecidir. Ebeynler çocuk büyüdükten ve belli aşamaya geldikten sonra onu nasıl büyüttüklerini söylerler. Aslında bu arada kendilerinin de olgunlaştıklarını fark etmezler. Bir insanın ne kadar zorluklar içinde bu dünyaya gelip büyüdüğünü görmek başka insanlara hatta canlılara bakış açısını değiştirebilir. İnsanda zaten varolan merhamet ve hoşgörü duygusu daha çok ortaya çıkabilir.
