CAN YÜCEL
(1926 İstanbul- 12 Ağustos 1999)
Türkiye Cumhuriyetinin ilk milli eğitim bakanı Hasan Ali Yücel’in oğlu ünlü şairimizin 13. ölüm yıldönümü. Ankara Üniversitesi Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nde Latince ve Yunanca okudu. Öğrenimine İngiltere’de Cambridge Üniversitesi’nde devam etti.Nazım ve nesir çevirileriyle de tanınan Can Yücel şiir alanındaki ilk kitabı Yazma(1950)’den sonra uzun bir süre biçim arayışıyla oyalandı. 1965’den sonra da, şairliğini, şiirin külhane raconlarından yararlanarak, siyasal inançlarıyla harmanladı. Bu yolda ki ürünlerini Sevgi Duvarı (1973), Bir Siyasinin Şiirleri(1974), Ölüm ve Oğlum (1976), Şiir Alayı (1981), Rengahenk (1982), Gökyokuş (1984) kitaplarında topladı.
Bütün şiirleri 1985 yılında yayımlandı. Beşibiyerde,Canfeda (1986), Çok Bi Çocuk (1988),
Kısa Devre (1990), Kuzgunun Yavrusu (1990), Gece Vardiyası (1991), Seslerin Sessizliği(1993), Gezintiler(1994), Maaile (1995), Seke Seke (1997), Alavara(1999).
MARTILAR Kİ
Günlerdir körköstebek nefsimle öyle hırlı
Ve öylesine harlı ki
esrik nefesim.
Bir kibrit tutsam parlayacak.
Bir sarnıç gemisi alev almış
Boğazın iki yakasından…
Oysa bir gaz tenekesiyle bir şişe mavi
Gelişi güzel mi güzel bir ocak
Suların ortasında sevgili öfkemle benim
Yanacak bahar erişinceye değin
Soğuktan morarmış kanatlarını
Isıtsın diye martılar
Martılar ki sokak çocukları denizin
MUHABBET
Bir fasulye çimleniyordu
Çiseledikçe yağmur.
Koştum vardım ki yanına
Anlasın ne nimet olduğunu
Sen git yerine! dedi Ayşa Kadın
Böyle kibar erkeyin ayağ’na
Ben kendi ayağ’mnan gelirim
Bu muhabbeti görünce uzaktan
Kıpkırmızı oldu biberiye
Bayram nedir ki dedim kendi kendime
Bayram bir ömürdür ben gibi bir deliye
