“Öğrenmek bir eğlence meselesi değildir. Ona çaba ve acı eşlik eder”
Bu dünyadan bir Mehmet Güneş geçti. 84 yıl yaşadı ulu çınar. Adıyaman – Gölbaşı – Kalemkaş köyünde 1930 yılında doğdu. 2014 yılında Mersin’de vefat etti. Onu tanımış olmak, onunla yol yürümek ve dostluk geliştirmek bir onurdur benim için.
Mehmet Güneş şair olarak bilinir. Ömrüne dört şiir kitabı sığdırmıştır ama bence o şairden de öte bir düşün insanı idi. Katıksız bir hümanist idi. Hani hep denir ya ‘hayatın çilesini çekmiş’ diye. İşte bu söz sanki Mehmet Güneş için söylenmiştir. Hatta onun üzerine yapışmış demek daha doğrudur.
Daha doğmadan babasını kaybetmiş. On yaşında iken de annesi vefat etmiş. Yetim, öksüz kala kalmış hayatta. Amcası büyütmüş onu. Hayatı boyunca hep çalışmış, tutunmaya çalışmış… Altı çocuk sahibi olmuş. Avrupa’da da kalmış bir süre, fakat memleket hasreti ağır basmış. Tez elden dönmüş yurduna. Mersin’e göçmüş, kahvecilik dahil birçok işe girmiş, çıkmış.
Doğru dürüst okul dâhi okumamış. Toprak evde bir eğitmen gözetiminde üç yıl eğitim almış hepi topu. Ama o dünyayı gönül gözüyle çözmüş. Yaşadığı ağır koşullar ve çelişkiler onu pişirmiş, sağlam bir karaktere büründürmüş.
Köyünde dini eğitim de almış; hafız olmuş. Sonraları sosyalist öğretiye, toplumculuğa bağlanmış. Toplumcuydu. Bunu şiirlerine de yansıttı. Sürekli çelişkilere, bozuk düzene çatar, dikkat çekmek isterdi.
Güneş’in bir diğer özelliği de cemiyetçi oluşuydu. MEŞYAD ona çok şeyler kattı. Mersin Şairler ve Yazarlar Derneği Başkanı Mehmet Babacan’ın onda güzel bir yeri vardı. Babacan ile uzun yıllar birlikte çalıştılar. O aralar dernekten sorumlu idi Mehmet Güneş; derneği açar, kapatırdı. Tabii şiir yazma yeteneğini de geliştirdi dernekte. Sonra Abidin Güneyli ile çalıştı. Babacan ve Güneyli iki efsane başkandır MEŞYAD’da.
Sonraları TÜKORDER-Tüketiciyi Koruma Derneği’nde Başkan Öner Samanlı ile beraber yürüdü. Birlikte birçok etkinliğe imza attılar. Mehmet Güneş’i TÜKORDER zamanlarında tanıdım. Çünkü dernek binalarımız komşu sayılırdı.
Biz de Mehmet Reşat Ata Başkan’la Mersin Yazarlar Derneğini (2007) kurmuştuk. MEYAD gökdelende idi o aralar. Rüştü Aydın, Veli İkiz, Halit Anber, Mustafa Yaşar, Kadir Yaraşır, İzzettin Çelik, Hüseyin Sungur, Şaban Şimşek, Mehmet Ali Elçin, Ahmet Şimşek, Yaşar Yılmaz kurucular arasındaydılar.
Mehmet Güneş de o yıllarda bizlere katıldı; MEYAD’a üye oldu. Derneğe sık sık gelir giderdi. Etkinliklere katılırdı, şiirler okurdu. Hep olumlu, yapıcıydı. Güler yüzlü biriydi. Herkesçe sevilir, sayılırdı. Ben onu aile büyüğüm olarak gördüm hep. O da beni evladı gibi severdi.
Oğlu Ramazan Güneş de derneğimiz müdavimi idi. Baba – oğul iyi anlaşırlardı. Aynı evde ikamet ederlerdi. Ramazan Güneş iyi bir CHP’li idi. Fakat şiirle, edebiyatla pek ilgisi yoktu. Ramazan Ağabeyi de bu sene kaybettik.
İki dörtlüğü ile veda ediyoruz koca çınara:
Evimden alırlar korlar tabuta
Malım mülküm varsa olur sabota
Toslarım duvara tükenir hata
Dikkatli de olsam sökmüyor gülüm
Tartım ölçüm nedir fiyatım kaça
Elveda eylerim kavgaya suça
Mehmet Güneş diyor sıkmıyor paça
Yolun sonu burda bitiyor gülüm