Konya çarşısında küçük bir kaşıkçı dükkânı ve burada çok yakışıklı becerikli bir genç vardır bütün kızlar genci görmeye gelir. Delikanlı hiçbirine yüz vermez. Bir gün Konya Paşa’sının kızı dükkâna gelir. Ustayı görür görmez âşık olur. Peçelidir. Yüzünü görmez ama delikanlı da kıza âşık olur. Sevgisini kaşıklarda dile getirir. Öyle güzel kaşıklar yapar ki bir alan bir daha alır. Paşa kızı her gün dükkâna uğramakta deste deste kaşık almaktadır. Günün birinde kızın babası merak edip kaşıkları kimin yaptığın araştırmaya gider yanına şehrin kadısını da alır. Dükkâna varır, delikanlıyla konuşur. Sözün bir yerinde “.doğrusu çok ustasın kaşıklara diyecek yok, hele o üzerine yazdığın beyitler, o ne ateş, o ne yangın öyle, belli ki sevdalısın.” der. Delikanlı “sizden gizleyemem Paşam der. Bu sevda yüzünden ne gecem ne gündüzüm belli… “Paşa kızın kim olduğunu sorar. Delikanlı bilmediğini söyleyip olanları anlatınca Paşa şaşırır: -“Sizi baş göz etmek boynumun borcu olsun. Kimin nesi olursa olsun, alacağım sana onu” der. Birlikte beklemeye başlarlar. Derken kız dadısıyla görünür. Delikanlı işaret edince Paşa kızın peçesini aniden kaldırıverir. Bakar ki kendi kızı!” Bir kızına bir de delikanlıya bakar ve “Tanrı’nın yazısı böyleymiş. Yarından tezi yok düğün kurula” deyip iki sevdalıyı evlendirir. (Konya)
Ali Püsküllüoğlu, EFSANELER-Türk Dil Kurumu Yayınları
