Marjinal Bir Tasarımcı: Meltem Küçükşahin

Fotoğraf : Meltem Küçükşahin

Bir insanın yeteneklerinin peşinden gitmesi ve hayallerini gerçekleştirmek için olan azmi ile güzel bir örnek Meltem Küçükşahin. Pozitifliği, güler yüzlülüğü ve marjinal doğası insana yansıyan moda tasarımcısı Meltem Küçükşahin “Be Mine” markasının sahibi ve Ankara’da yaşıyor.

Moda sektörüne ne zaman ve nasıl başladınız?

Küçük yaşlardan beri modaya, tasarıma merakım vardı. Kumaşları keserdim biçerdim dikerdim, herkes dağ resimleri yaparken ben kıyafet resimleri çizerdim. Fakat şartlar beni işletme okumaya zorladı. Ankara Gazi Üniversitesi işletme mezunuyum. Mezun olduktan sonra bir tekstil fabrikasında işe girdim ve ithalat ihracat kısmına bakmaya başladım. Çin dahil, farklı ülkelere ürün ithal ediyorlardı ben de yazışmalarını yapıyordum. Bu 3-4 yıl kadar böyle gitti.

Bu arada, tasarımcıların odasından çıkmıyordum, firmanın sahibi vizyonu çok geniş biriydi; marjinal stilim ve tasarımıma olan merakım firma sahibinin dikkatini çekti ve bana; “Meltem gel seni burada bir okula yazdıralım” dedi. Hayalimin yurt dışında okumak olduğunu söyledim ve İtalya’daki okulları araştırdım. Bir okul buldum başvurdum. Bu arada Amerika’da yaşayan mimar bir arkadaşım var, orada okumaya beni biraz da o yönlendirdi. Amerika’da okumak pek aklımda olan bir yer değildi. Bilirsiniz bu sektör, Fransa ya da İtalya’dır. Daha sonra Amerika’da bu işin eğitimini almak istedim. Aslında, önce İtalya’daki bir üniversiteye başvurmuştum. Fakat, kabul cevabım İtalya’dan geç geldi. Ben de zaman kaybetmemek için Amerika’dan gelen cevaba onay vermiş oldum.

Fakat, iyi ki gitmişim. Vizyonunuz değişiyor, Los Angeles’da 3 yıl kaldım moda tasarımı, dizayn ve merchandising eğitimi aldım, çok şey öğrendim. Eğitim sistemleri çok farklı, ezbere dayalı değil. Her şeyi pratiğe dönüştürüyor. İlk dikiş makinesi deneyimim de orada oldu.

Los Angeles’da eğitiminizi tamamladıktan sonra ilk ne yaptınız?

Türkiye’ye döndüm. Los Angeles’da ileri derece boyama teknikleri üzerine staj yapmıştım. 2010 yılında, ilk başta boyama teknikleri ile tişörtler boyadım. “Be Mine” markasını oluşturdum. O zamanlar, benim gibi yeni tasarımcıların kendini tanıtabildiği tasarım pazarları kuruluyordu. O pazarlara katılmaya başladım Çalışmalarımın özgünlüğü dikkat çekmeye başladı. Tişörtlerin hepsi el boyamaydı. Ardından gömlek boyamaya başladım. Derya Baykal’ın bir programı vardı. Tasarımcıları tanıtıyordu. Bende email attım, ertesi gün geri döndüler ve programa katıldım. Ondan sonra işler hızlanmaya ve bilinirliğim artmaya başladı.

El boyama tekniği oldukça zaman alır. İşler hızlandığında nasıl bir yol izlediniz?

Yetişmekte zorlanınca pleksi glass malzemesini keşfettim ve kendi keşfettiğim boyama tekniği ile pleksi glass’tan 6 cm’lik minimal tablolar yapmaya başladım. Bu tabloları dijital platforma taşıyarak yüksek çözünürlükte fotoğraflarını çektirdim ve tişörtlere baskı işlemi başlamış oldu.

Tasarımlarınızdaki ana tema nedir?

Yaptığım bu broş şeklindeki tablolar çok ilgi gördü ve aslında ben en çok 15 Temmuz’da yaşananlardan etkilenerek şehirler, bombalar çizmeye başladım daha sonra insanlar ve birazda aşk….

Keşfetmeyi seviyorsunuz!

Evet. Keşfetmeyi bir şeyler yaratmayı seviyorum. Tişörtlerime kombin olarak Tyvek ürününü keşfettim. DuPont™ ile yaptığımız iş birliği ile geri dönüştürülebilir yeni nesil bir kumaş türü olan Tyvek®‘e de koleksiyonumda büyük yer verdim.

Tyvek parlak baskılarla beni yansıtıyor. Marjinal bir havası var. Kullandıkça yumuşayan ipeksi dokusunu seviyorum. Şekil vermedeki kolaylığını seviyorum. Bildiğim kadarı ile Türkiye’de bu ürünü ilk kez ben bu şekilde kullandım. Hatta Dupont kendi sayfasında konuyla ilgili adımı kullandı.

“Be Mine” Markası’nı Nerede Görebiliriz?

Aslında bir mağazam yok. Be Mine markası olarak Demsa Group ile çalışıyorum. Ve bazı özel butiklerle. Ağırlıklı olarak İstanbul olmak üzere Ankara, Urla ve Bodrum Yalıkavak’ta satışlarımız bulunuyor.  

Röportaj: Demet G., Epoch Times Türkiye